2 .g sprzężonego z S1 przeciwciała anty-DNGR-1 (7H11) lub szczurzego IgG1 o dopasowanym izotypie wstrzyknięto sc z lub bez anty-CD40 (25 .g), jak wskazano. Docelowe komórki wstrzyknięto 5 dni później, a myszy analizowano w dniu 6. (A) Aktywność CTL in vivo mierzona przez eliminację komórki docelowej. Histogramy pokazują częstość komórek docelowych u reprezentatywnych myszy z każdej grupy (CFSElo, peptyd 20 nM, CFSEint, peptyd 200 nM, CFSEhi, brak peptydu). Wykres pokazuje średnią. SEM procentowej specyficznej lizy w eksperymencie 3 (n = 6 myszy / grupę). Pokazano wszystkie grupy, ale jedynym, w którym zabijanie było wykrywalne, było otrzymywanie anty-DNGR-1 (3l + anty-CD40. (B) Barwienie tetrameru splenocytów H-2Kb. SIINFEKL. Lewy panel pokazuje reprezentatywne wykresy punktowe barwienia tetrameru w porównaniu z CD8 w bramkowanych limfocytach T CD8 + Thy1 +. Prawy panel pokazuje częstość komórek T CD8 + pozytywnych względem tetrameru w eksperymencie z 3 (n = 6 myszy / grupę). (C) Ponowna stymulacja in vitro za pomocą .M SIINFEKL (PEPTIDE) lub samego medium (CTR). Lewy panel IFN-y zawartość w supernatantach pod koniec 5-dniowej hodowli. Prawy panel pokazuje specyficzną aktywność CTL in vitro. Restymulowanych komórek przeciw celom EL4 obciążonym 2. M SIINFEKL. Dane są średnią . SEM wszystkich kultur (n = 6 myszy / grupę, ponowna stymulacja indywidualnie). Wartości P obliczono stosując test testowy. (D) Białko OVA skoniugowane z anty-DNGR-1 indukuje priming CTL in vivo. Myszy immunizowano sc w łapie 2 .g anty-DNGR-1 lub przeciwciał kontrolnych izotypowych skoniugowanych z białkiem OVA w obecności 25 .g anty-CD40. Aktywność zabijania in vivo analizowano jak w A przy użyciu celów obciążonych peptydem 200 nM SIINFEKL. Wyniki przedstawiają pojedyncze myszy i średnią dla reprezentatywnego eksperymentu na 3. n = 5; P <0,01, test t. Antygen skierowany do DNGR-1 wraz z adiuwantem zwiększa odporność na nowotwór. Aby określić, czy celowanie DNGR-1 można zastosować do immunoterapii nowotworów, najpierw testowaliśmy model zapobiegania czerniakowi. Myszy otrzymały pojedynczą dawkę anty-DNGR-1Pl lub kontrolne mAb skoniugowane z S1 (2 ug) razem z anty-CD40 (25 ug) i miesiąc później zakwestionowały je 2 x 105 B16-OVA -GFP komórki czerniaka iv (Figura 7A). Liczba pseudometastów płucnych określona 18 dni później była znacznie zmniejszona w grupie wstępnie traktowanej anty-DNGR-1 (3l + anty-CD40, ale nie u myszy traktowanych kontrolnym mAb S1, co wskazuje, że kierowanie DNGR-1 może generować długo- trwała pamięć CTL, która chroni przed prowokacją nowotworową (Figura 7A). Aby ustalić, czy był on skuteczny również w bardziej rygorystycznych warunkach terapeutycznych, opóźniliśmy leczenie do czasu po wszczepieniu guza. Myszy zaszczepiono iv komórkami czerniaka B16-OVA-GFP i 3 dni później podano kontrolne mAb-S1 lub anty-DNGR-1 (3l plus anty-CD40. Liczba guzów płuc w dniu 18 ujawniła, że ukierunkowanie antygenu na DNGR-1 wraz z anty-CD40 jest wysoce skuteczną terapią, podczas gdy ta sama ilość antygenu podana w postaci niezwiązanej nie daje efektu (Figura 7B). Zgodnie z obserwowanym efektem terapeutycznym śledziony od leczonych myszy zawierały wysoką częstotliwość komórek T CD8 + specyficznych dla OVA / H-2 Kbp (Figura 7C), które można ponownie stymulować in vitro w celu wytworzenia IFN-y. i zabij konkretne cele (rysunek 7D). Figura 7Anti. DNGR-1aS1 plus anty-CD40 jest skuteczny w zapobieganiu i leczeniu czerniaka B16 wyrażającego OVA. (A) Przeprowadzono eksperymenty zapobiegania nowotworowi, jak to przedstawiono. Dane przedstawiają liczbę guzów płuc u każdej myszy w eksperymencie na 2 (n = 6 myszy / grupę). (B) Eksperymenty z terapią guza przeprowadzono, jak przedstawiono. Dolny lewy panel pokazuje reprezentatywne fotografie płuc od myszy traktowanych jak wskazano. Prawy panel pokazuje ilościową ocenę guzów u każdej myszy w reprezentatywnym eksperymencie na 3 (n = 6 myszy / grupę). (C) Komórki tetramer-dodatnie SIINFEKL-H2Kb w śledzionach myszy przedstawionych w B. Lewe panele przedstawiają reprezentatywne histogramy bramkowanych splenocytów CD8 + Thy1.2 +. Prawy panel pokazuje częstość komórek T CD8 + pozytywnych względem tetrameru w reprezentatywnym eksperymencie na 3 (n = 6 myszy / grupę). (D) Lewy panel pokazuje splenocyty od poszczególnych myszy przedstawionych w B restymulowanym in vitro peptydem SIINFEKL (1. M). IFN-. poziomy po 5 dniach hodowli są wskazane dla reprezentatywnego eksperymentu na 3 (n = 6 myszy / grupę). Prawy panel pokazuje aktywność CTL po ponownej stymulacji mierzonej jak na Figurze 6C. Pokazano jeden eksperyment (n = 6 myszy / grupę, ponowna stymulacja pojedynczo) z 3. Dane są średnie. SEM wszystkich kultur. Wartości P obliczono stosując test testowy. Rozszerzyliśmy eksperymenty, aby ustalić, czy celowanie anty-DNGR-1 można również zastosować do indukowania odpowiedzi immunologicznej na endogenne białka różnicowania melanocytów, które mogą służyć jako antygeny związane z nowotworem B16 (47. 49). [hasła pokrewne: czerniak złośliwy rokowania, dieta wrzodowa jadłospis, dyslipidemia aterogenna ]